Στόχοι: Διδακτικός στόχος του μαθήματος είναι η εξοικείωση των φοιτητών με τις πιο βασικές τεχνικές, έννοιες και θεωρίες της τέχνης της υποκριτικής, της εκπαίδευσης του ηθοποιού και της σκηνοθεσίας του 20ού αιώνα: ψυχολογικός ρεαλισμός, φορμαλισμός, αντι-ψυχολογικό θέατρο, τελετουργικό θέατρο, κ.ά. Οι φοιτητές θα δοκιμάσουν ασκήσεις προερχόμενες από διάφορες σχολές, προκειμένου να γνωρίσουν τις διαφορές τους όχι μόνο θεωρητικά αλλά και βιωματικά, καθώς και να εξοικειωθούν με τις προσωπικές εκφραστικές τους ικανότητες.

Μαθησιακά Αποτελέσματα: Με την επιτυχή ολοκλήρωση των μαθημάτων οι φοιτητές/τριες θα είναι σε θέση:
●    να διακρίνουν τις θεμελιώδεις σχολές της σκηνικής τέχνης μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα από τη γένεση του θεάτρου ως τα μέσα του 20ου αιώνα,
●    να εξοικειώνονται με τα βασικά ρεύματα και τις τεχνικές της διδακτικής της υποκριτικής τέχνης σε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο και να εισάγονται έτσι στο αντικείμενο της διδασκαλίας του θεάτρου

●    να αναπτύξουν βασικές δεξιότητες φωνής και σώματος, θεατρικής φαντασίας, πειθαρχίας, δημιουργικότητας.
●    να δημιουργούν και να παρουσιάζουν στη σκηνή ένα σύντομο δρώμενο ακολουθώντας συγκεκριμένες υφολογικές επιλογές
●    να αναπτύσσουν και να αξιοποιούν την ομαδικότητα και τις δεξιότητες συνεργασίας και συνδημιουργίας.
●    να τεκμηριώνουν και να αξιολογούν την πρόοδό τους και τις καλλιτεχνικές τους επιδόσεις σε γραπτό κείμενο.
 

●    Αυτόνομη εργασία
●    Ομαδική εργασία
●    Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής
●    Σχεδιασμός και διαχείριση έργων.
●    Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα
●    Προσαρμογή σε νέες καταστάσεις.
●    Λήψη αποφάσεων.
●    Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης
 

Το μάθημα έχει εισαγωγικό χαρακτήρα. Περιλαμβάνει:
●    Θεωρητική και πρακτική επισκόπηση της ιστορίας ορισμένων από τις μεγάλες σχολές της σκηνικής πρακτικής του 20ου αιώνα.
●    Βασικά παιχνίδια και ασκήσεις της διδακτικής της υποκριτικής τέχνης: ενεργοποίηση, εμπιστοσύνη, χαλάρωση, συγκέντρωση, επικοινωνία.
●    Εισαγωγή στο θεατρικό χώρο και χρόνο, στην έκφραση του σώματος, στο ρυθμό, στη φωνητική εκπαίδευση, στη συναισθηματική μνήμη, στις σωματικές δράσεις, στον αυτοσχεδιασμό, στην κατασκευή του ρόλου, στην ανάλυση και την ερμηνεία του κειμένου.
●    Εργασία σε υποομάδες, προετοιμασία και παρουσίαση αυτοσχεδιασμών / σκηνών

Το μάθημα αναπτύσσεται σε 13 ενότητες.
1.    Εισαγωγή    (Α’    μέρος):    Ασκήσεις ενεργοποίησης/ κατασκευής της ομάδας,μαθησιακό συμβόλαιο.
2. Εισαγωγή στις βασικές έννοιες της σκηνικής πρακτικής - εισαγωγή στο training του ηθοποιού
3.    Εισαγωγή        στην    Ιστο ία    της        Σκη ικής Πρακτικής: από τις απαρχές μέχρι τα τέλη του 20ου αιώνα
4. Εισαγωγή στη σκηνική πρακτική του 20ου αιώνα    -    Κονσταντίν    Στανι λάβσκι: θεωρία και πράξη
5. Εμβάθυνση στον Στανισλάβσκι, ανάλυση θεατρικού   κειμένου   για    τον    ηθοπο ό και τον σκηνοθέτη
6.    Βζέβολοντ Μέγιερχοντ: θεωρία και πράξη
7.    Εμβάθυνση    στον    Μέγιερχολντ: εργαστήριο πάνω σε θεατρικό κείμενο
8.    Μπέρτολντ    Μπρεχτ:    θεωρ α            και
ράξη
9. Εμβάθυνση στον Μπρεχτ: εργαστήριο πάνω    σε    θ ατρικό κείμενο
10. Η σκηνική πρακτική στο τέλος του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα
11. Παρουσιάσεις    ομάδων    και ανατροφοδότηση
12. Παρουσιάσεις    ομάδων    και ανατροφοδότηση
13. Τελικές    παρουσιάσεις    σύντομων θεατρικών σκηνών στο κοινό
 

Δραστηριότητα

Φόρτος Εργασίας Εξαμήνου

Διαλέξεις

13

Θεατρικό εργαστήριο

26

Φροντιστηριακά - ενισχυτικά μαθήματα

13

Καλλιτεχνική δημιουργία

40

Αυτοτελής μελέτη - Εξέλιξη

33

Σύνολο Μαθήματος 

125

Ι. Αρχική –διαγνωστική αξιολόγηση που περιλαμβάνει:
αναστοχαστικές συζητήσεις και βιωματικές διαγνωστικές δραστηριότητες για την ανάδειξη των προϋπαρχουσών γνώσεων και προσδοκιών των φοιτητών/τριών σχετικά με τα ζητούμενα του μαθήματος.

ΙΙ. Διαμορφωτική- σταδιακή αξιολόγηση που περιλαμβάνει:
●    Αναστοχαστικές συζητήσεις μετά τις εργαστηριακές ασκήσεις
●    ομαδική αξιολόγηση παρουσιάσεων

ΙΙΙ: Τελική- συμπερασματική αξιολόγηση που περιλαμβάνει:
●    ατομική γραπτή ατομική έκθεση αυτοαξιολόγησης
●    προφορική εξέταση στη θεωρία της σκηνικής πρακτικής

Kριτήρια αξιολογησης:
●    Καλλιτεχνική ερμηνεία (30%): συμμετοχή και απόδοση στις εργαστηριακές ασκήσεις και στην παρουσίαση των τελικών θεατρικών σκηνών
●    Κατανόηση της θεωρίας και της πράξης της σκηνικής πρακτικής στο πλαίσιο της γραπτής ατομικής έκθεσης αυτοαξιολόγησης (40%)
●    Κατανοηση της θεωρίας της σκηνικής πρακτικής στο πλαίσιο της προφορικής εξέτασης (30%)
Τα κριτήρια αξιολόγησης είναι αναρτημένα στην ηλεκτρονική σελίδα του μαθήματος στο eclass και αναλύονται προφορικά στο μάθημα 1 και 12 και όποτε αυτό ζητηθεί.
 

• Bablet, D (2008). Ιστορία Σύγχρονης Σκηνοθεσίας, 1ος Τόμος: 1887-1914, μετάφραση: Δαμιανός Κωνσταντινίδης. Θεσσαλονίκη: University Studio Press.
• Bablet, D. & Jomaron, J. (2009). Ιστορία Σύγχρονης Σκηνοθεσίας, 2ος Τόμος Μετάφραση: Δαμιανός Κωνσταντινίδης. Θεσσαλονίκη: University Studio Press
• Barba, E. & Savarese, N. (2008). H μυστική τέχνη του ηθοποιού - Αρχές Θεατρικής Ανθρωπολογίας. Αθήνα: Κοάν.
• Diderot, D. (2009). Το παράδοξο με τον ηθοποιό. Αθήνα: Πόλις.
• Dinkgraefe, D. M. (2001). Approaches to Αcting: Past and Present. New York: Continuum.
• Gorchakov, Ν. (1997). Βαχτάνγκοφ: Μαθήματα σκηνοθεσίας και υποκριτικής. Αθήνα: Μέδουσα.
• Hodge, A. (2000). Twentieth Century Actor Training. London and New York: Routledge.
• Moore, S. (1992). Το Σύστημα Στανισλάβσκι. Αθήνα: Παρασκήνιο.
• Γκροτόφσκι, Γ. (1982). Για ένα φτωχό θέατρο. Αθήνα: Θεωρία.
• Έσσλιν, Μ. (2005). Μπρεχτ ο άνθρωπος και το έργο του. Αθήνα: Δωδώνη.
• Μέγιερχολντ, Μ. (1982). Κείμενα για το θέατρο 1891 -1917. Αθήνα: Ιθάκη.
• Μπρεχτ, Μπ. (1979). «Μικρό όργανο για το θέατρο», στο Από τον Αριστοτέλη στον Μπρεχτ. Αθήνα: Κάλβος.
• Στανισλάβσκι, Κ. (1959). Ένας ηθοποιός δημιουργείται. Αθήνα: Γκόνης.
• Στανισλάφσκι, Κ. (1962). Πλάθοντας ένα ρόλο. Αθήνα: Γκόνης.
• Τσέχοφ, Μ. (1991). Μαθήματα για έναν επαγγελματία ηθοποιό. Αθήνα: Δωδώνη

https://eclass.uop.gr/courses/TS168/